Het doden van de gegeven tijd is het doden van je leven. Je verspilt een levensonderdeel dat zich niet laat herhalen, noch laat het zichzelf bevangen, de tijd is een relatief aspect waar de vergaande zielen naar verlangen.
Te zijner tijd zullen wij het erkennen en aan onderworpen worden, gewilligd en zonder enige aarzeling op het moment dat wij onszelf niet meer kunnen bezighouden aan de ontsnapping ervan.
Jongeren wensen ouder te worden en ouderen wensen jonger te worden, beide doelgroepen leven niet meer in het heden, hun leven is slechts nog een gedachte, een wens waar ze smeuïg naar smachten.
Het leven in het verleden zorgt ervoor dat de momenten in het heden verloren gaan, na dit te beseffen zullen zij zich wederom terugkeren in het verleden, vanwege het feit wat ze niet zagen in het heden.
